92 yaşlarında, kısa, çok iyi görünümlü, görünümüne aşırı derecede önem veren bir adamın 70 yaşındaki karısı yakın geçmişte vefat etmiştir. Bu olaydan sonra evini terk etmek ve yaşlıların yaşadığı bir huzur evine taşınmak zorunda kalmıştır.
Huzur evinin lobisinde birkaç saat bekledikten sonra, odasının hazır olduğu söylendiğinde nazikçe gülümser.
Asansöre doğru bastonunu kullanarak refakatçisine ile birlikte yavaşça yürürken refakatçisine ona küçük odasını tasvir eder bir yandan. Bakıcısı pencerede asılı olan ve perde görevi gören bir kağıttan da bahseder.
"Bunu çok sevdim", der, eline yeni bir oyuncak verilmiş 8 yaşındaki bir çocuğun hayranlığı ile yaşlı adam...
"Bay Gagne, odayı henüz görmediniz, bir saniye bekleyin, neredeyse vardık"
"Bunun onunla bir alakası yok", diye cevap verir. "Zihnimde odamı sevdiğim zaten karar verilmiş durumda. Bu her sabah kalktığımda verdiğim bir karar.
Mutluluk ilerisi için seçtiğim bir şey. Odayı sevip sevmemem mobilyalara ya da dekorlara bağlı değil. Daha ziyade onu nasıl görmeye karar verdiğime bağlı.
Seçebilirim... Bütün günümü yatakta bedenimin artık iyi çalışmayan kısımlarından kaynaklanan zorlukları sayarak geçirebilirim ya da hala düzgün çalışan kısımlar için Allah'a şükrederek uyanabilirim.
Her ün bir hediyedir ve gözlerimi açabildiğim sürece, yeni güne ve hayatım boyunca yaşadığım bütün mutlu anılarıma konsantre olacağım.
Yaşlılık bir banka hesabı gibidir. Yaşam yolunda yatırdıklarını daha sonra çekersin.
Yani sana öğüdüm şudur ki, hatıralarının banka hesabına yatırabileceğin kadar mutluluk yatır."
Kaynak: anonim
Etiketler: mutluluk hesabı, huzur evi, yaşlı adam, refakatçi, bakıcı, bakım evi, mutluluğu seçmek, huzur, sevgi
0 yorum:
Yorum Gönder